Landbouwgrond wordt steeds schaarser en duurder. Ze wordt opgeslokt door destructieve agro-industrie, verdwijnt onder beton of valt ten prooi aan speculatie, verpaarding en vertuining. “Als we nu niet ingrijpen, hebben we binnenkort geen grond voor voedsel meer!” waarschuwt Boerenforum. De actie 'Grond voor voedsel' i.s.m. Climaxi, Wervel en Fian Belgium startte vandaag symbolisch langs de N42 in Oosterzele: de geplande aanleg van een extra rij- en vrachtweg dreigt ook daar landbouwgrond te doen verdwijnen onder een asfaltlaag.

De Europese Green Deal is, wat het toekomstig landbouwbeleid betreft, alvast hierover duidelijk: Tegen 2030 een halvering van het gebruik van chemische, schadelijke pesticiden, een vijfde minder gebruik van kunstmest en een vierde van de landbouwgrond beschikbaar voor de teelt van biologische gewassen. Klare en hoopgevende taal en een steun voor de biologische en agro-ecologische boeren. Een teken ook dat de maatschappelijke kost en de gezondheid van de burger meer aandacht krijgen dan in het verleden.

Het hoeft voor de trouwe lezers van Climaxi geen betoog dat klimaat en biodiversiteit grote uitdagingen zijn voor de mensheid. Ontbossing en ontginning van natuurlijke landschappen spelen hier een grote rol in. Dit hangt vaak ook nauw samen met de rechten en inkomsten van lokale bevolkingsgroepen. Greenpeace werkt hier reeds lang rond, en sinds mensenheugenis proberen ze het bewustzijn hierover gaande te houden. Daartegenover staat dat de voorbije decennia de internationale institutionele samenwerking niet altijd versterkt is geweest. Deels door de herverkaveling van de wereld in geo-politieke blokken, deels door het terugtreden van de overheid in de neo-liberale economie.

Eerder dit jaar bracht Steven Vromman, Low Impact Man bij uitstek, een nieuw boek uit. Het verhaal leest enerzijds akelig realistisch over de huidige klimaatnood, die nog decennia lang zal toenemen. Anderzijds leest het soms grappig realistisch om de herkenbaarheid van de werkbare, duurzame alternatieven die nu al toegepast worden in lokale voeding, slimme mobiliteit, complementaire munten, groene energie en zo meer. Het boek is een goede vertelling, met een hoopvolle blik op onze grauwe toekomst.

Met andere woorden ons klimaatbeleid voor de industrie hangt met haken in ogen aan elkaar. Hilde Crevits kwam eind 2019 met het Moonshotprogramma dat een soort roadmap moet zijn naar een circulaire samenleving. Ze ging daarvoor aan tafel zitten met lobbygroepen en de grote bedrijven. Het is dan ook niet te verwonderen dat dit project volledig op maat van het grootkapitaal gemaakt is.

De overcapaciteit zit in het schril contrast tussen de verhoogde investeringen van de petrochemische industrie voor een jaarlijkse capaciteitsgroei van 4% en de dreiging van een daling in de vraag naar ethyleen. Als de investeringen in installaties voor ethyleen en ethaan niet wordt stopgezet, zal dit leiden tot aanhoudend lage prijzen en waardeloze petrochemische investeringen. De Vlaamse overheid investeert mee in de nieuwe ethaankraker in de haven van Antwerpen. Wanneer deze investering waardeloos blijkt, gaat ons belastinggeld letterlijk de put in. Daarnaast is de gecreeëerde tewerkstelling niet van duurzame aard en is er geen mogelijkheid om een breed gedragen sindycale werking op te starten in een fabriek die toch niet lang gaat mee gaan.

Een beter loon op een planeet die naar de haaien gaat, daar zijn we ook niks mee, vinden wij. De arbeidersbeweging en de klimaatbeweging zijn dan ook mekaars bondgenoten.

In 2020 kwamen een aantal interessante boeken uit die deze stelling kracht bij zetten en die de coronacrisis vanuit sociale en ecologische hoek analyseerden. De gelijkenissen en verschillen met de klimaatcrisis werden bestudeerd.

De pleidooien voor de Klimaatzaak startten op dinsdag 16 maart. Meer dan 60.000 burgers voeren een rechtszaak tegen de vier bevoegde Belgische overheden omdat ze tekortschieten in hun klimaatbeleid. België moet bewijzen dat het zijn internationale engagementen nakomt en voldoende ijvert voor een rechtvaardige en duurzame toekomst voor alle Belgen. Voor het eerst in haar geschiedenis zal de Belgische justitie moeten oordelen over het beleid dat de verschillende regeringen voeren om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Climaxi ondertekende mee deze open brief en nam vorige zondag in verschillende steden deel aan de actie 'Advocaat van het Klimaat' 

Climaxi juicht deze verhoging van controles toe. De aanscherping ervan bewijst dat actie voeren loont. Op twee jaar tijd is deze ernstige vervuiling van onze waterlopen een vooraanstaand thema geworden. We zijn ervan overtuigd dat strengere controles moeten leiden tot beboeting van wie niet voldoet. In 2020 vroeg Mieke Schauvliege nog in het Vlaams Parlement naar de controle op verlies van plastic keutels. Minister van Leefomgeving Demir kon toen maar een schamele drie PV’s voorleggen voor het beboeten van vervuiling van plastic keutels. Dit terwijl de vervuiling van plastic keutels in de Schelde ongekende hoogtes kent. Zowel OVAM als Universiteit Antwerpen bundelen de krachten om de vervuiling van plastic keutels van dichtbij te onderzoeken.