Tien jaar geleden zakte de belangstelling voor waterstof nog tot een dieptepunt. Studieopdrachten werden geschrapt. Maar hoe kunnen we naar 100 percent hernieuwbare energie van zon en wind evolueren?
Wiebe Eekman, Climaxi-er van het eerste uur, was er bij in ’s Hertogenbosch, op het congres ter viering van “10 jaar Vlaams-Nederlandse samenwerking rond waterstof: ervaringen en perspectieven”. Een verslag.

Begin juli sloot het Schepencollege van Oostende onverwachts het Aquarium op de Visserskaai. Het Oostendse Aquarium was geen Nausikäa (Boulogne-Sur-Mer) of ander modern blits museum, maar wel een gezellige plek waar kinderen, toeristen en stadsbewoners de vissen van de Noordzee konden leren kennen. Gedaan ermee. De vriendenkring blijft beteuterd achter. Elders ligt de Amandine weg te roesten, wordt de bunker afgebroken, staat de Baelskaai vol puisten. De slipway wordt niet hersteld maar omheind en van een bordje voorzien. Och ja, en waar zou de schelpencollectie van het winkeltje op het Wapenplein nu zijn?

Sinds vorig weekend verzetten buurtbewoners rond het Ravottersbos in Sint-Maria-Oudenhove zich tegen de plannen van de eigenaar om het bos om te leggen. Hij wil 130 van de meer dan 200 bomen neerleggen. Het gaat om beuken van honderd jaar oud. ANB leverde er een onwettige kapmachtiging voor. vzw Climaxi en vzw ‘t Uilekot stellen ANB en de Vlaamse Minister van Milieu, Natuur en Omgeving (Zuhal Demir) in gebreke.

Climaxi vzw geeft een boek uit, over Klimaat & Migratie. We gingen mensen interviewen die op een andere plek in de wereld geboren en opgegroeid zijn of die er lange tijd geleefd en gewerkt hebben.
Hoe hebben zij het klimaat zien veranderen? Wat deed dat met hun leven? En hoe kijken ze vanuit hun nieuwe thuisland naar de opwarming van de aarde?
Van elk van hen maakten we ook een mooi portret. De publicatie is een boekje met verhalen van mensen uit de hele wereld.

Kostelijke en onbetrouwbare verlenging van drie reactoren?
Nu de regionale regeringen gevormd zijn, neemt Electrabel het initiatief om de federale regeringsvorming onder druk te zetten met een “plan” om drie reactoren met twintig jaren te verlengen. Daarmee probeert ze de groeiende aantrekkelijkheid van de uitbouw van hernieuwbare energie te ondergraven. En het valt te vrezen dat de consument het zal merken aan zijn portemonnee. Als het licht door onbetrouwbare en onveilige reactoren al niet zal uitvallen…

Het Visserijblad bestaat 85 jaar. Toen Flor Vandekerckhove vier jaar geleden met het maandblad stopte werd het overgenomen door vzw Climaxi (beweging voor klimaat en sociale rechtvaardigheid). Climaxi probeert samen met de werkende mensen een steentje bij te dragen rond de klimaatopwarming. Daarom heeft het ook een werking rond visserij en steunt het daarin de lokale producenten en vissers.

Las je in een krant over Sea-Watch-B? Wij ook. Wij stapten naar Jan Seys van het Vlaams Instituut voor de Zee (VLIZ) en vroegen hem wat hij en zijn team realiseerde. Met zijn dertig vrijwilligers observeert hij de Noordzee van op het strand. In het gezelschap van een grijze zeehond en een twee meter breed net stappen we door het water en op het strand. De groep verzamelt gegevens en stelt vast dat de Noordzee voortdurend verandert…en dat de opwarming van het zeewater wel eens voor eigenaardige wendingen zou kunnen zorgen.

Climaxi analyseerde de samenvatting van het Vlaams regeerakkoord en vindt daar bitter weinig concrete maatregelen terug die een omslag rond ecologie en klimaatverandering moeten bewerkstelligen. Die omslag is dringend nodig, vermits de Europese Unie België en zijn deelstaten voor de zomer nog liet weten dat er nieuwe én concrete plannen moeten komen voor het einde van dit jaar. Als er geen concretere plannen komen, wil Climaxi klacht neerleggen bij de Europese Unie.

Serge Allard en zijn vrouw Patsy zijn geen onbekenden in het watermilieu. Hij is al jaren onderwaterwerker voor zowel inshore als offshore projecten. Met hun bedrijf Falco Marine kochten ze de Z.700 Braveheart en vroegen Marnix en Carine van de vroegere O.369 als bemanning. Serge wou al jaren een visserschip en maakte aldus zijn droom waar, of dat dacht hij toch, met deze garnalenschuit. Want het leven werd hen in zo’n grote mate moeilijk, om niet te zeggen volkomen onmogelijk, gemaakt dat ze gestopt zijn. Het Visserij Blad vroeg en kreeg een onthullend interview.

Walter Lootens bespreekt zijn nieuw boek 'Rebelse plekken'. Het is een zoektocht naar nieuwe initiatieven die haaks staan op het dominante neoliberale denken. ‘Commons’ en ‘municipalisme’, twee begrippen die dicht bij elkaar aanleunen, behoren tot die mondiale en hoopvolle grondstroom. Op vele plaatsen zijn het geen abstracties meer, maar beginnen ze stilaan tot het nieuwe normaal van het dagelijkse leven te behoren. Walter Lotens zocht en vond die plekken in Europa en Latijns-Amerika.