Nu de klimaattop eventjes achter de rug is en de mediarook wat is gaan liggen, lijkt het moment aangebroken om te bekijken wat de top, met haar 80 000 deelnemers, heeft bereikt. Uit de diversiteit aan commentaren tijdens de top en achteraf lijkt het wel alsof COP 28 een soort Rorsachtest was, waarin iedereen vooral ziet wat er reeds in de eigen mindset zit. Zo vindt EU-commissievoorzitster Ursula von der Leyen de vermelding van een transitie weg van fossiele brandstoffen al een krachtige hefboom. Anderen, zoals het collectief van kleine eilandstaten vinden dit ondermaats. Dit zou de normale gang van zaken kunnen genoemd worden in het trage gangetje van de complexe internationale diplomatie dat dient om allerlei evenwichten te pogen in balans te brengen. De vraag is of dit slakkengangetje te verzoenen valt met de steeds versnellende klimaatcrisis. Een blik weg van de retoriek richting cijfers kan ons misschien helpen een nuchtere analyse te maken.
Lees verder