Tijdens de voorbije weken kondigde Fost Plus aan dat de gebruiker binnenkort ongeveer alle plastiek kwijt kan in de blauwe zak. Gedaan met het verwarrende onderscheid tussen vlootjes die niet in de zak mogen, flesjes wel, potjes dan weer niet. Een grote stap vooruit zegt Fost Plus. Wat het gemak voor de gebruiker betreft zal dit allicht kloppen. Of dat ook geldt voor ons leefmilieu, de oceanen en het klimaat….dat is een totaal andere vraag.

De verkiezingsuitslag van zondag 26 mei was voor heel wat klimaatactivisten een klap in het gezicht. Na maanden van actie voeren en betogen kon men enkel vaststellen dat het klimaat voor veel Vlamingen geen thema was. Of zelfs erger: als het er al één was, dan koos ongeveer de helft van hen voor lieden die de urgentie van het probleem niet erkennen.

SP.a, Groen en PVDA worden gezien als de meest progressieve partijen in het Vlaamse electorale landschap. Beiden spraken ze al hun engagement uit voor een duurzame en sociale klimaatpolitiek. Beiden surfen op de klimaatbeweging van dit voorjaar. Hoe denken ze dat engagement in realiteit om te zetten? Welke concrete maatregelen stellen ze voor? Wat zijn de verschillen?

De klimaatprogramma’s van de N-VA en het Vlaams Belang vergelijken met het klimaatrapport dat vorige week aan de klimaatjongeren werd overhandigd, is eigenlijk appels met peren vergelijken. Waar het rapport stelt dat een sociaal-rechtvaardige transitie naar een duurzaam ecologisch beleid mogelijk is, preken de politici van de N-VA het ‘eco-realisme’. Ze zijn ervan overtuigd dat de eisen van de klimaatjongeren en die van de gele hesjes onverzoenbaar zijn.

Climaxi analyseerde de programma’s van de Vlaamse politieke partijen naar aanleiding van de verkiezingen eind deze week. In een eerste bijdrage vergelijken we de partijprogramma’s van CD&V en open-VLD met de adviezen van het klimaatpanel, een groep van honderd wetenschappers die de regeringen in dit land vraagt om dringend werk te maken van een beter beleid.

Laat me na de bijdragen van Pascal Debruyne, Bruno Iserbyt en Johannes Decat ineens met de deur in huis vallen en de hamvraag formuleren: heeft de campagne ‘Sign For My Future’ eigenlijk wel een ‘breed draagvlak’ nodig? Het antwoord is stellig ‘Neen’ en dat wil ik hier kort toelichten, want het staat toe stil te staan bij sociale verhoudingen en democratische methoden. Vanuit deze democratische bevraging wordt in deze afsluitende bijdrage ook een stap verder gezet en de opmaat gegeven voor een solidair en democratisch alternatief.

Tal van prominente Belgische bedrijfsleiders plaatsten hun handtekening onder het charter van Sign For My Future. De ondertekenaars scharen zich zo achter een burgerbeweging die druk wil uitoefenen op de komende regeringen om werk te maken van een ambitieuze klimaatwet. Ze willen de opwarming van de aarde onder de 2 graden celcius te houden, België moet voor 2050 klimaatneutraal worden en de uitstoot noemenswaardig verminderen.

No time to waste. Een paar decennia geleden de slagzin van de meest rabiate Greenpeace-strijders, vandaag de wetenschappelijke consensus, nogmaals bevestigd door de 140 wetenschappers die Youth for Climate ondersteunen. (1)

De Captains of Industry van Umicore, Unilever, de Antwerpse diamantsector en onlangs gecrashte banken als BNP-Paribas Fortis en Ageas die onze publieke middelen opsoepeerden, kwamen onder leiding van de Bond Beter Leefmilieu en The Shift, op de proppen met een grootschalige campagne om hen tot leiders van klimaatverandering te kronen. Of nee, dat mogen we niet zeggen. Het was “een burgerinitiatief” van twee bedrijfsleiders die alle ondernemers en middenveld verzamelde achter één grote slogan: #SignForMyFuture.

Het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP – United Nations Environment Programme) lanceerde op 7 mei 2019 in Genève een nieuw rapport waarin de standpunten van verschillende belanghebbenden in verband met de duurzaamheidsuitdagingen van zandwinning en zandgebruik worden onderzocht. UNEP wil met dit rapport een wereldwijde discussie over zandwinning stimuleren, in aansluiting op de recente goedkeuring van een nieuwe resolutie over een beter bestuur van minerale hulpbronnen door de vierde VN-milieuvergadering.