Kap Sterrebos geweigerd.

Dat we de klimaatcrisis niet tegenover de sociale crisis kunnen plaatsen is een standpunt dat Climaxi al jaren verdedigd. Dezelfde systemen die dominanitie en exploitatie in stand houden over de natuur, doen dit ook over de mensheid. Over onze sociale structuren door het individualiseren van gemeenschappen, over onze economie door consumerisme en uitbuiting. Het lijkt een grote paradox, alsmaar meer rijkdom leidt tot meer armoede. Arme mensen en armere ecosystemen. Climaxi pleit voor een samenleving waarin de mens en  natuur verbonden zijn tegen exploitatie en dominantie. Daarom ondertekende we maanden geleden de open brief van de student-bezetters van het Sterrebos (https://www.facebook.com/sterrebosblijft/posts/110362118099595).

We kunnen het niet aanvaarden dat terwijl er bossen moeten wijken om 'sociale' studentenkoten worden geplaatst de markt geruisloos ongestoord verder hele leefstraten kan opkopen om winst te maken op het recht op wonen. En er in Gent meer als 1700 huizen gewoon weg leeg staan.

In Zottegem zou het bos worden gecompenseerd. Maar wat houd boscompensatie eigenlijk in? Ten eerste kan je een bos eigenlijk nooit 'compenseren'. Een bos is meer als bomen, je kan pas spreken over een bos nadat er na een bepaalde duur een uniek plaatsgebonden ecosysteem te leven komt. Even waar voor een stuk grasland of andere plekken in de natuur. Een bos kan je dus niet zomaar verhuizen en al zeker niet pardoes op een ander stuk natuur. Compensatie zou eigenlijk moeten inhouden, meer natuur op een plek waar er voordien geen sprake van groen was.

Bossen op publieke grond in Gent krijgen het de laatste jaren hard te verduren. Maar waarom? In een stad als Gent met een groen bestuur en een uitgesproken groene universiteit zou men toch inzien dat en bos op publieke grond de beste garantie heeft om volwaardig natuur te blijven voor een lange tijd? De bron van dit probleem kan men vinden in de alsmaar afnemende grondpositie van Gent. Door privatisering als investeringsmechanisme te hanteren verliest de stad publieke controle over haar grond en moet ze voor haar ruimtelijke planning kijken naar andere plekken, zoals bossen. Te zien in het Sterrebos, maar ook bijvoorbeeld op het Vossenbos waar SoGent (deel van Groep Gent) een kantorencomplex wil neerpoten en op de Wondelgemsite, waar de lijn een oefenterrein wil plaatsen.

Een verzwakte grondpositie heeft ook het gevolg dat meer en meer grond in de handen komt van vastgoedspeculanten. Zoals in de Wellingstraat waar meer als 51 huizen, voordien met een betaalbare huur, terecht komen bij Upkot die al rap de huur voor een kot op 700 euro zet. Stelselmatig keurt de Stad vergunning voor deze speculanten goed. Misschien heeft ons stadbestuur meer gemeen met Antwerpen als ze wel niet denkt. Een vastgoedland waar alles smaakt naar speculant. Climaxi stelt zich de vraag, 'wie bezit het grondrecht, wonen?'