Antwerps Coalitieakkoord rond klimaat: achterhaalde (dorps)politiek

Vzw Climaxi (een prille beweging rond klimaat en sociale rechtvaardigheid die velen leerde kennen door de uitreiking van The Greenwash Award) las het nieuwe bestuursakkoord van Antwerpen door en kwam tot de vaststelling dat het woord klimaat er niet eens in voorkomt. Terwijl het gros van de Belgische partijen aan ‘Sing For The Climate’ belooft een voortrekkersrol te spelen tijdens én na de onderhandelingen in Doha, slaagt men er niet eens in de grootste stad van het land échte engagementen te laten nemen.

Vzw Climaxi vindt het logisch dat sociale en milieubewegingen zich moeien met politiek. Als men tot gedragen maatschappelijke standpunten wil komen, dan is het nodig dat alle betrokkenen zich niet alleen uitspreken via de stembus, maar ook via het publiek debat. Als men daar niet gevraagd wordt heeft men de plicht om zelf de mond te openen.

Wij lazen er het Antwerpse coalitieakkoord op na en komen tot de vaststelling dat het woord ‘klimaat’ niet eens valt, behalve op de pagina waar het gaat over investeringsklimaat.

In een beperkt hoofdstukje rond groen en milieu heeft men het over maatregelen die ongeveer elk Vlaams dorp toepast: stille wegdekken, meer groen, kraantjeswater gebruiken, volkstuintjes stimuleren, duurzame KMOparken aanleggen, LED-verlichting plaatsen, vergunningen vlotter verstrekken voor zonnepanelen, samen energie aankopen…

Tegelijkertijd zet men de deur open voor fundamentele punten die indruisen tegen elk klimaatbeleid: méér ruimte voor de auto (al is het niet tot in de kathedraal) en privatisering van het openbaar groen (concessies voor onbenutte groene ruimten…!).

Een normaal klimaatbeleid start met inventarisatie en probeert tot een aantal beleidslijnen en normen te komen. In dit akkoord geen woord over beperkingen tegenover de industrie, verregaande bouwinnovatie, de stad als voorbeeldfunctie, pogingen tot reductie van de uitstoot…

Dit is voor Climaxi een méér dan bittere vaststelling wat een akkoord betreft voor het besturen van de grootste Vlaamse stad. In het verleden tekende Antwerpen een akkoord rond klimaat zegt de website van de stad: “Het stadsbestuur ondertekende op 9 januari 2009 het Europese Burgemeestersconvenant of ‘Covenant of mayors’. Dit heeft tot doel alle burgemeesters van Europa’s meest vooruitziende steden te verenigen in een permanent netwerk voor de uitwisseling van goede praktijken ter bevordering van energie-efficiëntie in de stedelijke

1/2

omgeving. In het kader van deze ondertekening verbindt de stad Antwerpen zich aan het bereiken van een aantal doelstellingen: tegen 2020 wil het stadsbestuur een reductie van meer dan 20 % van de CO2-uitstoot over heel het stedelijk grondgebied ten opzichte van 2005. Voor de eigen stedelijke werking wil de stad nog verder gaan en stelt ze zich tot doel om tegen 2020 de CO2-uitstoot te reduceren met 30 % ten opzichte van 2005.”

De nieuwe coalitie zegt nergens of ze het klimaatplan (dat mét steun van de inwoners gemaakt werd) zal uitvoeren of niet. Een aantal maatregelen staan haaks op het vroegere klimaatplangaan of worden niet in het akkoord opgenomen: zélf energie opwekken doet men niet, het STOP-principe rond mobiliteit beperkt men tot de woonstraten, sociale bouwmaatschappijen doet men niet renoveren, …

Climaxi stelt vast dat ontwikkelingssamenwerking nog geen tien lijntjes krijgt in akkoord.

Climaxi  begrijpt als vzw die bezig is met sociale rechtvaardigheid ook de ontgoocheling van heel wat sociale organisaties die vinden dat de sociale politiek van de stad uitgehold wordt en beperkt wordt door sociale rechten te linken aan taalgebruik en een aantal sociale projecten af te schaffen of niet te realiseren.

Terwijl de Noordpool smelt, de stormen toenemen, duizenden mensen met hun voet in het water staan…draait Antwerpen zijn rug, deelt het regels uit en vraagt het respect. Filip De Bodt