Ceci n'est pas une patate - Film en discussie
Na de film gaat Tony De Greve, voorzitter van VELT Leieland, in discussie met de leerlingen. Ervaren ze die druk? Hoe zien zij de toekomst? En vooral, welke kleine stapjes kunnen we zelf zetten om vooruit te komen?
Jeugd &School Deinze plant de filmvoorstellingen tussen oktober 2019 en januari 2020.
Meer info op de website: http://jeugdenschool.be/patate.html https://www.climaxi.be/agenda/ceci-nest-pas-une-patate-film-en-discussie JC Brieljant, Mouterijdreef 20, 9800 Deinze Climaxi noreply@nestor.coop Europe/Brussels public
Film en discussie
Het klimaat en het milieu zijn belangrijke maatschappelijke thema's, niet in het minst bij jongeren. De film Ceci n'est pas une patate geeft een zicht op de druk die (lokale) landbouw ervaart van onrealistische productie-eisen.
Na de film gaat Tony De Greve, voorzitter van VELT Leieland, in discussie met de leerlingen. Ervaren ze die druk? Hoe zien zij de toekomst? En vooral, welke kleine stapjes kunnen we zelf zetten om vooruit te komen?
Praktisch
- doelgroep: 16-18 jaar, per klas (max. 30 leerlingen per groep)
- locatie: op school zelf
- wanneer: oktober '19 - januari '20
- duur: film: =/- 40 minuten, discussie: +/- 40 minuten
- kost: gratis
Filip De Bodt, Geert Lenssens en heel wat vrijwilligers trokken op met boeren van allerlei slag. Ze gingen in gesprek en filmden hen vanuit een solidair perspectief. Wat beroert die mensen die ons voedsel kweken? Ze startten in hun eigen regio (Z.O.-Vlaanderen) en breidden uit naar België en de rest van Europa. Zij filmden onder meer in België, Frankrijk, Griekenland, Italië en Roemenië.
De boeren getuigen over hun werk. Een Franse boerin spreekt over het hertekenen van het platteland tot een woestijn. Mensen uit Afrika en het Midden-Oosten getuigen over de gevolgen van de Europese exportpolitiek voor hun lokale economie: “ De lokale landbouw wordt kapot gemaakt en de slachtoffers vertrekken met gammele bootjes naar Europa”. En dan hebben we het nog niet gehad over kolen die niet met vier in één doos passen, aardappelen die je thuis niet kan koken, vreemde insecten in de fruitteelt, schapenmelk waar je geen kaas meer van kan maken…
Gelukkig zijn er ook mensen die voor zichzelf opkomen: ze hebben geen nood meer aan veilingen of een grootschalige aanpak en verkopen rechtstreeks aan de consument. Klanten kopen individueel of samen aan. Soms organiseren ze zich in teams. Ze gaan voor eerlijke en kwaliteitsvolle voeding.
