Wat als Doel ontploft (4): jodiumpillen.
De Nederlandse overheid zal in een kring van 100 km rondom een kerncentrale kaliumjodaat pillen aan de bevolking uitreiken. Dat is een impliciete erkenning van de mogelijkheid dat radioactieve fall out, waaronder het radioactieve jodium-131, zich over zo’n afstand kan verspreiden. In de directe cirkels rond Tihange en Doel en iets verder weg, rekening houdend met de overheersende windrichtingen, wonen 10 miljoen mensen.
Wat deze 10 miljoen mensen nog binnen de geldende normen aan straling mogen ontvangen, is gebaseerd op de stralingsgevoeligheid van een gemiddelde volwassene, 42 jaar oud, half man, half vrouw. Het beleid om de jodiumpillen alleen aan mensen onder de 40 te geven, is een impliciete erkenning van de grotere stralingsgevoeligheid van kinderen en jonge mensen!
In het lijstje van weegfactoren, dat de gevoeligheid weergeeft van alle organen en weefsels, heeft de schildklier een bescheiden plaats. Hij telt maar voor 4% mee als het gaat om de gevoeligheid van al onze organen en weefsels. De hoofdrol die de schildklier bij een kernrampscenario speelt, heeft te maken met twee omstandigheden.
- Jodium-131 straalt kort maar hevig. De autoriteiten gaan er terecht van uit dat de stralingsbelasting van de schildklier veel groter zal worden dan de veiligheidsnormen toelaten. Met name bij kinderen die ruim 4 maal zo stralingsgevoelig zijn als volwassen.
- De schildklier is onze enige klier die we kunnen verzadigen d.m.v. een pil, mits tijdig ingenomen. Voor al onze andere organen (samen goed voor 96% van onze stralingsgevoeligheid) hebben we echter geen pil om de fall out te blokkeren. Radon en tritium, bijvoorbeeld, zijn radioactieve gassen die door de longen worden opgenomen. Radioactief cesium zoekt de weke delen in ons lichaam op en radioactief strontium zal zich ophopen in onze botten.
Als we de bevolkingspiramide van Nederland, 17.100.000 personen, waarvan 832.000 jongens van en 796.000 meisjes jonger dan 12 jaar extrapoleren naar de 10 miljoen getroffenen bij een ramp, dan gaat het om 486.500 jongens en 465.500 meisjes van nog geen 12 jaar oud. Dat wil zeggen dat er 952.600, bijna een miljoen kinderen, worden blootgesteld aan een stralingsbelasting die het viervoudige is van wat we voor volwassen veilig achten.
In 2016 zijn in Nederland 172.000 kinderen geboren op 17.100.000 inwoners. Per 10 miljoen inwoners komt dat neer op 100.600 kinderen. Gecorrigeerd voor een zwangerschap van 9 maanden, betekent dit dat er op 10 miljoen burgers 75.400 vrouwen zwanger zijn. Ongeboren baby’s zijn een factor 10 stralingsgevoeliger dan volwassenen en een factor 15 gevoeliger voor het ontwikkelen van leukemie. Jodiumtabletten zullen hen niet beschermen.
Is dit risico van overmatige stralingsbelasting van kinderen en foetussen aanvaardbaar? Ja, zegt Jacques van Geel, kernenergiedeskundige en afkerig van paniek zaaien. Ja, zegt Theo Vullers van de Veiligheidsregio Limburg, die de kans op een prijs in de Staatsloterij groter acht dan een kernongeval. Nee, zeggen de verzekeraars die van risicoanalyses hun beroep gemaakt hebben. In 1987, een jaar na Tsjernobyl, schreef mijn verzekeraar Centraal Beheer dat de polisvoorwaarden ergens waren gewijzigd. De gevolgen van nucleaire ongelukken bleken niet meer gedekt. Ik veranderde van verzekeraar, maar zonder resultaat. Geen enkele verzekeringsmaatschappij dekt schade als gevolg van een kernramp. Dat is een impliciete erkenning van de onzekerheid over de veiligheid van kerncentrales.
Els de Groen
Info over de Mensenketting voor het sluiten van Doel 2 en Tihange 3 op zondag 25 juni: https://www.chain-reaction-tihange.eu/nl/
Els de Groen (Den Haag, 1949) werkte een aantal jaren als lerares Frans, tot ze de gelegenheid kreeg fulltime auteur en journalist te worden. De controverse rondom kernenergie interesseerde haar zozeer dat ze zich in de materie ging verdiepen. Professor Joop Fast en stralingsdeskundige Govert Nooteboom (adviseur van de Gezondheidsraad) werden haar privéleraren. In 1982 verscheen haar boek “De splijtzwam”, over een opwerkingsfabriek.Tijdens de Brede Maatschappelijke Discussie in de jaren tachtig sloot ze zich aan bij de WED, Werkgroep Energie Discussie. In deze periode verscheen “Straling, mag ’t ietsje meer zijn” dat een oplage van 60.000 exemplaren zou halen. In 2004 werd ze lid van het Europees Parlement, waar ze een symposium over uraniumwapens organiseerde en een resolutie over de ban op die wapens indiende, die met grote meerderheid door het parlement werd aangenomen. Nieuwe publicaties: het foto- en tekstboek “The Human Cost of Uranium Weapons” (2007), met medewerking van de International Coalition for a Ban on Uranium Weapons (ICBUW) en de Groenen. “Depleted Uranium” (2009) met tekst van Prof. Dr. Massimo Zucchetti, een wereldwijd bekend DU deskundige. In 2016 publiceerde ze het autobiografische “Voor het volk”, over de relatie tussen Oost en West. In dit boek komen kernenergie en uraniumwapens regelmatig ter sprake.
website: www.elsdegroen.nl
https://www.facebook.com/els.degroen