COP-Bonn: de muis baart een muis.

Wetenschappers hadden voor de top een niet mis te verstaan sein gegeven: de CO 2 neemt na een korte stilstand weer toe in de atmosfeer, landen komen hun beloften niet na of zetten geen verdere stappen, de internationale Weersorganisatie WMO zegt dat er nog nooit zoveel CO2 in de lucht zat (>400 partikeltjes pm). De VN-milieuorganisatie zegt dat we op weg zijn naar een temperatuurstijging van 3 tot 4 graden in plaats van de twee die in Parijs afgesproken werden. Alle berichten voor de top in Bonn waren vrij duidelijk. Men voegde er in bijna alle kranten aan toe dat België én Vlaanderen ver achterop zitten in wat ze beloofden te doen.

TE WEINIG

Ook al zijn er in Bonn een aantal kleine signalen genoteerd, voor ons is het te weinig. De Franse president Macron roept een top samen rond de financiering van de klimaatstrijd: tot nu toe werd maar acht van de jaarlijkse honderd miljard dollar verzameld. België wil andere landen ecologischer vistuig helpen bouwen. Er is een alliantie gemaakt van landen die van steenkool af willen. In de VS groeit de beweging die, ondanks Trump, concrete stappen wil zetten. Tot zover de positieve noten.

Punt is dat deze dingen het niet alleen kunnen maken: Als 23 miljoen mensen per jaar moeten vluchten voor klimaatgevolgen dan moet er meer gebeuren. 815 miljoen mensen hebben na een tien jaar durende daling in de statistieken opnieuw honger, zegt de FAO, door oorlog en klimaatverandering. In de eigen documentaires van Climaxi klagen boeren en vissers over vis die niet meer voorkomt in de Noordzee omdat de zee te warm wordt, fruit dat niet kan geoogst worden omdat er nieuwe insecten rondvliegen, grondwatertafels die zakken, dierenrassen, groenten en bacteriën die verdwijnen. Mensen uit het Zuiden getuigen dat hun grond en water ingepalmd worden door multinationals die er bloemen kweken omdat wij die in Europa fijn vinden als cadeautje.Als je zo dingen hoort, dan voelt een normaal mens dat er de eerst vijf jaar een en ander op stapel zou moeten staan. Tegen die periode moet er al flink wat minder CO2 in de lucht zitten én moet het internationaal onderling gedrag veranderd zijn. Dat zal moeten gestuurd worden door de politiek. In de jaren tachtig legde de Vlaamse regering de industrie uitstootnormen op voor water. Dit zal opnieuw moeten gebeuren met lucht: we gaan er niet komen door die te verhandelen of er vrijwillige beloftes rond te maken.

Punt is dat dit een ander economisch systeem vergt: de vrije markt zal opnieuw in een beperkende sandwich moeten gestopt worden in plaats van als zalig makend gepropageerd. Overheden hebben een taak die verder gaat dan stimuleren, voorstellen of de belangen van wat economische lobbygroepen verdedigen: volgens auteur Ludo De Witte bestaat de technologie voor zonne-energie vb. al méér dan 150 jaar, men wilde ze gewoon niet gebruiken omdat de druk van de petroleumindustrie het niet toeliet. In zijn boek Frontlijnen toont Nick Meynen hoe we de grondstoffen van de aarde leeg roven.

VISIE

Bovendien is het ons niet gelijk hoe de klimaatverandering gestopt wordt. De Franse filmmaakster Mathilde Jounot toont in haar recentste documentaire ‘Océans, la voix des invisibles’  hoe multinationals en grote NGO’s samen ontwikkelingslanden dwingen hun kusten in beheer te geven van concerns die aan zogezegd ecologisch beheer doen door elke kleine visser en boer te verjagen. Zo worden ook de Oceanen geprivatiseerd. De actie tegen klimaatopwarming zal moeten samen gaan met die tegen armoede, privatisering en voor sociale zekerheid, democratisering en mensenrechten.

Het groot aantal basisinitiatieven toont dat mensen geïnteresseerd zijn in die verandering, dat ze zich willen inzetten. Als die ook een actief verlengstuk krijgen waarmee politici op hun verantwoordelijkheid gewezen worden, dan kunnen we de komende jaren nuttig gebruiken om het tij te keren. Dat wil Climaxi mee helpen verwezenlijken. Er is niet veel tijd meer over, laat er ons voor gaan!

Climaxi organiseerde tijdens de klimaattop een actie aan zee, waarbij een veertigtal actievoerders windkracht acht trotseerden. Een aantal andere mensen ging mee met de fietstochten naar Bonn of stapten hier op de fiets. Als beweging voor klimaat- en rechtvaardigheid stoppen we er niet mee. We toeren met onze documentaires rond landbouw en visserij, waarin klimaat een belangrijk onderwerp is. We geven nog dit jaar een brochure uit rond mobiliteit en brengen wenskaarten in omloop met foto’s van de vijf steden die bij 2 ° temperatuurstijging al onder water zullen staan: Oostende, Brugge, Antwerpen, Mechelen, Gent. We werken graag verder om de komende jaren klimaatverandering tegen te houden en dat met iedereen die dat van onderuit wil doen op een sociaal rechtvaardige manier.

Filip De Bodt

zin om mee te werken: laat iets weten via onze contactpagina