Minder tong in de Noordzee dan tien jaar gedacht
In juni van dit jaar ging ICES (International Council for the Exploration of the Sea) dieper in op de hoeveelheid tong die in de Noordzee te vinden was. Men kwam tot het onthutsende resultaat dat men de cijfers rond tong jarenlang te positief ingeschat heeft. Dat komt o.m. omdat men tien jaar lang slechts een deel van de Belgische cijfers in rekening gebracht heeft. Daarmee is meteen een mysterie opgelost: Belgische vissers zagen het tongbestand achteruitgaan en wijten dat aan elektrisch pulsvissen. ICES en anderen zagen deze evolutie niet. Gisteren nog kwam ICES, in tegenstelling tot zijn eigen recente bevindingen voor de Europese Visserijcommissie pleiten voor het opnieuw toelaten van de vorig jaar door de EU verboden pulsvisserij.
Al jaren is er discussie over de hoeveelheid tong in de Noordzee. Volgens ICES lag die ruim boven de duurzame minimumdrempel. Dit jaar ging men de bestaande cijfers analyseren en kwam men tot de vaststelling dat er minder tong was dan men dacht. Men had omwille van een langlopende procedure rond berekeningswijzen een deel van de Belgische cijfers niet mee geteld. Hans Polet (ILVO): “Wij stonden toen ook al voor een raadsel. Vanaf 2010 dacht men dat het de zeer goede kant uitging met het tongbestand. Tegelijkertijd klaagden vissers over het ontbreken van tong in de Zuidelijke Noordzee. Toen we die via een kleine studie zelf gingen onderzoeken, zagen we inderdaad dat er meer voor de Belgische kust gepulst werd dan elders, en dat dat één van de mogelijkheden kon zijn van de verminderde aanwezigheid van tong. Nu de cijfers gecorrigeerd werden, zien we inderdaad dat er op internationaal niveau onvolmaaktheden zaten in het model.”
Die fout heeft in het uiteindelijk advies voor de quota van de volgende jaren niet direct verstrekkende gevolgen, omdat er in 2019 veel jonge tong aangetroffen werd die de eerste jaren tot wasdom komt. De klimaatopwarming zorgt er volgens Hans Polet ook voor dat de omstandigheden voor de tong in de Noordzee iets beter zijn: “Kabeljauw schuift op naar koudere wateren, maar ook de tong gaat noordelijker zwemmen in de Noordzee om precies dezelfde reden waardoor z’n areaal in de Noordzee groter wordt.”
In de studie van ICES kan men ook lezen dat er meer volwassen tong teruggegooid wordt dan verwacht. Internationaal worden er quota afgesproken en omgezet naar landen en individuele schepen. Als je je quotum aan tong binnen gehaald hebt, dan kan het zijn dat je in één sleep als visser boven je maximum zit en met die vis dus niks mag doen. Die gaat dan meestal terug over boord. Sinds een paar jaar is er een aanlandingsplicht waarbij vis niet meer terug in zee mag: ook de niet bruikbare vis komt aan land en wordt vernietigd door er verf over te gooien. Vraag is evenwel of dit systeem werkt. In de Climaxi-film 'Fish & Run 3' vertelden Belgische vissers dat dit systeem niet werkt omdat het de vissers te veel last bezorgt: “Niemand vult zijn schip met vis die je nadien moet vernietigen en waar je geen cent voor krijgt.”
Climaxi vindt de ganse quotaregeling maar een ‘kaduke’ aangelegenheid. Men beperkt bij problemen beter het aantal dagen op zee of de grootte van de schepen. Climaxi is het er mee eens dat de quota voor tong voorlopig niet moeten dalen. Als dat later toch zou moeten dan vragen wij een proportionele daling, vergelijkbaar met de vangstmogelijkheden van de schepen. Monstertrailers als de ALIDA (100 meter lang en 15 meter breed) die tot 200 ton vis per dag vangen moeten er volgens ons uit. Zij scheppen zich rijk op de visgronden waar families vissers jarenlang hun brood verdienden. Verder denken wij ook dat het nuttig zou zijn om gebieden te decentraliseren. De Noordzee gaat van België tot Denemarken. Het is beter daarbinnen een fijner beleid te ontwikkelen voor kleine deelgebieden. Hans Polet: “Technisch is dat een grote aanpassing, maar men doet het onder meer voor het beheer van kabeljauw, dus onmogelijk is het niet.”
Filip De Bodt
vzw Climaxi
0496/718472
PS: Dit artikel is een primeur van de jaarlijkse Climaxi-uitgave Het Visserij Blad.
Nog in dit nummer: elektrisch pulsvissen, de mosselbank van Colruyt, valse vis in de winkel, zandontginningen in de Noordzee, Antwerpse plastiekkeutels in Oostende, verloren kapersverhalen, poëzie van Peter Holvoet Hanssen en Stefaan Pennynck, de muziek van Ferre Grignard en zijn dronken sailor...
Dat ligt dit jaar tussen 1 en 15 december in de brievenbus van iedereen die een vrijwillige bijdrage stort op BE40 0016 3236 1163.