Solidariteit met Pungeşti

Pungeşti gereisd. Aanleiding was het plaatselijk  verzet tegen schaliegas. Hieronder een verslag.

Eenmaal aangekomen in het dorpje Pungeşti, ongeveer vier uur ten Noorden van de hoofdstad Boekarest, was een wegversperring van de politie het eerste wat we tegenkwamen. Na een controle van onze papieren lieten ze ons verder gaan. Later ontdekten we dat wij de laatste auto waren die nog in het dorpje werd toegelaten. Andere mensen die arriveerden van over heel Roemenië werden tegengehouden door de wegcontrole voor meerdere uren. De komende 24u zouden we nog vaak getuige zijn van een politiemacht die op een zeer willekeurige manier te werk gaat.

We reisden naar  Pungeşti om onze solidariteit te tonen, om duidelijk te maken dat we ook tegen Chevron zijn die komt boren in Pungeşti. Uit onderzoek is gebleken dat het boren en ontginnen van schaliegas het grondwater zal vervuilen van deze mooie landelijke omgeving. Grondwater waar deze mensen afhankelijk van zijn voor sanitair, drinken en koken.

Een vredige demonstratie van inwoners in midden oktober zette Chevron schaakmat aangezien ze niet meer in het gebied konden komen. Dit dwong de Amerikaanse Olie- en gasgigant  om de werkzaamheden gedurende enkele weken op te schorten met de bedoeling om publieke steun te garanderen. Er werd door de inwoners een kamp tegen schaliegas opgericht om zo de voorgestelde boorlocatie te beschermen. Het groeide uit  tot een basiskamp voor de weerstand tegen Chevron in het dorp. Er werd op geen enkel moment een poging gedaan door Chevron om deel te nemen aan het debat of om te onderhandelen met de lokale gemeenschap. Begin december heeft de oproerpolitie het kamp met geweld ontruimd en Chevron kon zo de werkzaamheden opstarten op de site.

Als we dichter kwamen bij het protest, werd het al snel duidelijk dat Chevron volledig heeft gefaald in de ‘dialoog’ met de lokale gemeenschap. Een menigte van enkele honderden mensen had zich verzameld en sommigen begonnen de omheining van de boorlocatie te ontmantelen. Deze actie is een duidelijk teken dat de gemeenschap bereid is om actie te ondernemen tegen de bedreiging van schaliegasontginning.

Tegenover de boorlocatie hielden we vlaggen en spandoeken omhoog, er werd gezongen ondanks de koude wind. We stonden schouder tegen schouder met mensen van alle leeftijden. Eén iemand had zijn job opgegeven in Boekarest om deel te kunnen nemen aan het protest. Hij vertelde ons: "Wanneer ik oud zal zijn en mijn kinderen vragen me 'Wat heb je gedaan toen Chevron naar Roemenie kwam?'  Ik wil hun niet moeten vertellen dat ik niets heb gedaan om het water en het land te beschermen.”

De gemeenschap en beweging voelt zich verraden door de verkozen politici die consequent geweigerd hebben om te luisteren naar de bevolking.  De burgemeester heeft Chevron toegestaan om te boren op een stuk land dat hij heeft verworven op een dubieuze manier. Hij is dan ook niet meer welkom in het dorp sinds de start van het protest. De prefectuur (vertegenwoordiger van de nationale regering) heeft tweemaal een lokaal referendum over het onderwerp verhinderd. Op nationaal niveau, werd de eerste minister in 2012 verkozen met de belofte bezwaar aan te tekenen tegen het boren en tegen de plannen van de Rosia Montana goudmijn, maar hij heeft een enorme politieke ommezwaai gemaakt en hij is nu uitgegroeid tot een enthousiaste aanhanger van beide plannen.

Symbool voor het conflict met de overheid is de aanwezigheid van de oproerpolitie (Jendarmeria) die als een soort bezettingsmacht naar de regio werd gestuurd. Het waren zij die voor onze ogen de huizen binnenstormden

1/2

en mensen willekeurig arresteerden vaak met geweld. Vele mensen vluchtten over de heuvels en werden achtervolgd door de oproerpolitie met wapens en schilden.

Terug in het dorp kwamen we samen in een plaatselijke winkel die ook dienst doet als bar. Het avondnieuws meldde dat Chevron de werken in het dorp tijdelijk heeft opgeschort. Niet veel later kwam de oproerpolitie binnen in de winkel en beval de eigenaar om de winkel te sluiten. Mensen die via de achterdeur de bar verlieten, werden gearresteerd en werden met geweld meegesleurd.

Gelukkig boden de dorpelingen ieder van ons accommodatie aan. We kregen een zeer warm onthaal in een nabijgelegen boerderij. De boer legde uit dat het samenhorigheidsgevoel is toegenomen de laatste weken in het dorp. Mensen verenigen  zich en verzetten zich tegen de gemeenschappelijke vijand.

De volgende dag werden we wakker met het nieuws dat Chevron het boren terug had gestart. De tijdelijke stopzetting liep dus van zonsondergang tot zonsopgang. Het dorp voelde aan als een belegerd dorp. Er was evenveel politie in het dorp als dat er huizen zijn. Elke paar meter stonden ze opgesteld langs de kant van de weg. Overal waar we kwamen, ontmoetten we dorpelingen die waren geslagen en gearresteerd. Een jongen was gearresteerd, geslagen en beboet door politie die ochtend toen hij gewoon zijn koeien begeleidde naar de weide.

Het dorp heeft besloten om door te gaan met het verzet. De omliggende dorpen zijn nu ook begonnen met de voorbereidingen voor de komst van Chevron. Het lijkt onwaarschijnlijk dat Chevron ooit steun zal krijgen van de lokale bevolking voor zijn plannen om het gas te winnen onder hun voeten.