Vlaamse regering keurt klimaattraject goed.

De Vlaamse regering heeft vorige week vrijdag een nota van minister Schauvliege goedgekeurd waarin uitgelegd wordt hoe men de klimaatproblemen verder wil aanpakken. Via ronde tafels en specialistenvergaderingen wil men tegen begin 2018 een klimaatplan vastleggen dat garandeert om tegen 2050 80 tot 95 % van de C02-uitstoot uit de lucht te verwijderen. Vlaanderen volgt op die manier de Europese normen. Hoe dat allemaal concreet moet verlopen en wat het medebeslissingsrecht is van de inwoners,dat blijft allemaal zeer onduidelijk.

De timing is op zijn minst bijzonder eigenaardig te noemen: pas twee dagen na de algemene eerste klimaatconferentie legt de Vlaamse Regering haar traject vast. Het einde moest vastliggen in 2018, een paar maanden voor de verkiezingen. Meestal hoort er een 'oei!' bij dit soort van tijdslijnen.

De Vlaamse Regering wil de Europese normen volgen maar van enige verdere bevlogenheid of ambitie is weinig sprake. De precieze beperking van de uitstoot wordt ergens onderweg vastgelegd. De slagzin van Geert Bourgeois "We moeten fossielvrij zijn tegen 2050" is in elk geval niet terug te vinden. Voorzichtigheidshalve zegt Schauvliege aan het einde van haar goedgekeurde nota ook nog dat deze "geen financieel of budgettair engagement inhoudt".

Om het proces in goede banen te leiden geeft de Vlaamse Regering elke minister een ronde tafel, die de informatie en de basisdiscussie aanlevert. Die moeten ook tot onderlinge engagementen komen die de klimaatdoelstellingen helpen te halen. Deze worden verder besproken in wat men sectorale werkgroepen noemt. Die komen er rond volgende thema's: gebouwen, transport, landbouw, energie-efficientie en industrie. Een aantal thema's zijn in de ganse nota niet terug te vinden: visserij, energie-armoede, ruimtelijke ordening vb... Wat ruimtelijke ordening betreft trokken heel wat specialisten die zich voor de kar van de klimaattop lieten spannen behoorlijk van leer. Climaxi vraagt zich af wat ze daar nu van vinden.

Eens al dat werk gedaan coordineert een stuurgroep deze gegevens om tot een Vlaams klimaatplan te komen. Een aantal andere plannen die in opmaak zijn, zoals vb. het Vlaams mobiliteitsplan, maken daar deel van uit.

Als men ziet dat men met de aangegane engagementen de nog vast te leggen doelstellingen niet haalt, dan herbegint men van voor af aan. Misschien moet de lezer de laatste zin nog eens lezen en goed laten doordringen.

Climaxi heeft hier een aantal bedenkingen bij:

• We vinden het positief dat de Vlaamse Regering zoveel mogelijk mensen mee in het bad probeert te krijgen enaan sectoren vraagt om inspanningen te doen en deze samen laat bepalen welke die zijn.
• Als men dat doet zonder begeleidend kader, richtlijn of doelstelling, wordt dit een gemiste kans. In mensentaal: een dergelijke strategie kan werken als je vb. zou stellen dat een regering een 100 % reductie wil tegen 2050 en dat vb. de maatregelen die er komen tegelijkertijd een sociaal herverdelend effect moeten beogen. Maar dit gebeurt dus niet.

• Het beslissingsproces is zéér ingewikkeld en houdt in dat men gewoon herbegint als men er niet geraakt. Aanwat geraakt? Aan de doelstellingen die we eigenlijk ook nog moeten vastleggen. Men kan bijna bij voorbaat gaan stellen dat men op deze manier de deadline niet gaat halen. Diegenen die uit eigenbelang het traject niet zien

1/2

zitten, kunnen zich in elk geval al specialiseren in het voortdurend laten uitstellen van beslissingen.

• Deze werkwijze bewijst dat de Vlaamse Regering helemaal geen klimaatproject heeft. Op dit beleidsdomein iser blijkbaar geen gemeenschappelijke visie. Indien Minister Schauvliege of anderen die zelf wel zouden hebben, dan weten we nu al dat er voldoende ruimte is voor anderen om alles af te schieten wat men wil.
• Binnen het geschetste kader is er weinig ruimte voor maatschappelijke discussie. Men benadert het geheelzéér technocratisch en gaat daarmee hete hangijzers uit de weg: "Is er een klimaatbeleid met concrete doelstellingen mogelijk in een Vlaanderen waar men volop inzet op grote shoppingcenters, nutteloze wegen, duurder en slechte openbaar vervoer enz. ?"

Climaxi verzamelde op een jaar tijd 1024 klimaatvoorstellen bij de bevolking en werd op de kabinetten van Schauvliege en Turtelboom ontvangen om ze toe te lichten. We bespeurden er enige sympathie voor deze positieve benadering, maar vinden in het geschetste traject weinig echte inbreng van de gewone mensen terug. Climaxi wil die blijven in de kijker zetten én in het traject stoppen. Filip De Bodt