Onteigeningen N42

Op 20 en 21 juni stapte de vrederechter af bij een aantal bewoners langs de N42. De Vlaamse Overheid wil drie bewoners stante pede onteigenen, ook al loopt er nog een procedure voor de Raad van State. De inwoners en het Aktiekomitee N42 voelen zich koud gepakt. Gelukkig gaat de vrederechter zijn tijd nemen om de zaak grondig te bestuderen.

De overheid gebruikt een wet uit 1962 die hoogdringende onteigeningen toelaat. Deze wet wordt tegenwoordig vrij veel gebruikt maar was bedoeld voor uitzonderlijke situaties. Wie onder deze wet onteigend wordt moet onmiddellijk zijn grond afstaan in een korte procedure via de vrederechter. In een dossier dat al veertig jaar aansleept kan men eigenlijk moeilijk aanvoeren dat er hoogdringendheid in het spel is.

De Vlaamse gemeenschap stelt dat de verbetering van de bestaande weg geen maatschappelijk aanvaardbaar scenario vormt: men verwijst hier naar de beperkte bevraging uit 2001. Er lagen toen twee tracé’s op tafel: het tracé op het huidige plan én de verbetering van het oude tracé.  55 % van de kiezers koos toen voor een nieuw tracé.  Een bevraging uit 2001 kan moeilijk in 2016 aangehaald worden als hoogdringend argument voor onteigening.

Tal van andere argumenten worden aangebracht die de hoogdringendheid moeten bewijzen: het economisch argument, de zogezegde consensus over de inrichting van de weg. Zelfs het MER-onderzoek wordt opgeworpen. Dat dateert van 2006 en is alweer geen argument voor hoogdringendheid.

Ongevallen zou zeker een argument zijn om de hoogdringendheid te bepleiten. In de motivatie van de minister staat vooral dat er veel ongevallen gebeuren ter hoogte van Oosterzele en Houtem. Die argumentatie slaat op een ander deel van de weg. Men schermt vooral met de toenemende verkeersdrukte. De verkeerstellingen zijn daar rond niet zeer illustrerend. Het verkeer neemt niet bijster toe en op het bewuste tracé wordt de norm niet gehaald om voor rechttrekking te pleiten. Bovendien houdt de overheid geen ongevallencijfers meer bij en kan ze die dus moeilijk gebruiken om de toestand te illustreren, laat staan om de dringendheid te bewijzen. De overheid gebruikt hier zelf wisselende cijfers. In deze tekst zegt minister Crevits nog dat er niet meer ongevallen gebeuren op de N42 dan op andere secundaire wegen.

Conclusie: het enige punt dat hoogdringendheid kan bepleiten is de veiligheid. Precies rond die veiligheid is geen enkele documentatie voorhanden die volledig én/of objectief is. Men heeft gewoon geen cijfers.

In dit kader is het dan ook niet meer dan billijk dat mensen via de gewone onteigeningsprocedure onteigend worden, zodat ze maximaal van hun recht kunnen genieten om de fouten in dit dossier recht te zetten. Op maandag 20 en dinsdag 21 juni stapte de vrederechter af bij drie families. Het Vlaams Gewest had gehoopt binnen de 48 uur de eigendommen in beslag te kunnen nemen.

Dit is alvast niet gebeurd. Het Vlaams Gewest krijgt tijd tot 31 juli om zijn conclusies definitief neer te leggen en de onteigenden tot 31 augustus om daar op te reageren. Uitspraak is dan voorzien op 5 oktober. Dat is dan toch alweer een streep door de rekening van het Vlaams Gewest. Het is nu voor velen wachten op de uitspraak van de vrederechter. Mensen die dicht bij de mogelijke nieuwe weg wonen, houden hun hart vast.

Zelfs als de vrederechter de onteigening zou toelaten moeten de voorstanders evenwel nog geen victorie kraaien: er moet ook nog een bouwvergunning aangevraagd worden.

Filip De Bodt

PS: Het Aktiekomitee N42 organiseert een etentje ten voordele van zijn juridische acties op zondag 2 oktober vanaf 11 uur in Zaal Sint-Lievenskring, Sint-Lievens-Esse (Herzele)